Kimin lafı geçse, boş insan bu diyorum.
Oysa hiç tanımıyorum kimseyi,
Bu çıkarımı nasıl yapıyorum?
Herkes boş işte,
Bir ben kafa tasıma kadar doluyum.
Bir şeyler var içimde,
Kabul edemiyorum.
Bunlar benim gerçeklerim değil.
Bir karışıklık olmuş kesin,
Bir yanlışlığım ben burada,
Beni hâlâ var etmekse tanrının eğlencesi.
Boğazımda bir kördüğüm var sanki,
İçimde kopan onca haykırış varken,
Nefesimin sesi bile duyulmuyor dışarı.
Sıkıldım, kendimi ifade edecek kelimeler aramaktan,
İçimdeki burukluktan,
Yalanlar söylemekten…
Bedenimi her gün amaçsızca yollara taşırken,
Fikirlerim her şeyimi altüst ediyor.
Sanki yatağa girsem uyuyacakmışım gibi,
Ama sarmıyor uyku bedenimi,
Gecenin sessizliğinde bedenim yorgun düşmüşken,
Daha kolay hükmediyor bana kafamın içindekiler.
Kurtulmak için kâğıtlara yazıp sandıklara kilitliyorum,
Engel olamıyorum, bitmiyorlar.
Arzuyla bakıyor gözler başka gözlerin içine.
Ama olmuyor işte,
Bazı şeyler hiç olmaz,
Bazı şeyler hep olur,
Bazıları basit yaşar hayatını,
Bazıları vazgeçemezler zor olana istek duymaktan,
Yaşattığı acılara rağmen.
Kimilerinin bakışı donuk,
Kimininki anlamsız,
Kimilerininki beklenti dolu.
Bazı insanların yaşı küçük,
Bazılarının yükü büyük,
Kimi kolaylıkla koşar yollarda,
Kimi ezilir yükünün altında.
Kimi yokuşlar çıkar.
Kimi inişlerde bile durur öylece.
Bazıları olabildiğince uzağa bakar,
Bazıları kapatır gözlerini.
Bazıları yaşar,
Bazıları izler yaşayanları,
Birileri ölür,
Kimileri ölenlerden daha çok yoktur aslında,
Birileri doğar,
Kimileri daha mutludur bir çocuktan.
Bazı insanlar acıyı sever,
Bazıları acımayı,
Bazıları acıtmayı.
Kimi çok büyük acılar yaşatır başkasına,
Farkında olmadan,
Acımıştır çünkü,
Kimileri her şeyi bilseler de,
Mutlu edemezler birini.
Kimi insanlar anlam arıyor,
Kimileri para peşinde,
Kimileri bulmuş,
Kimileri çırpınıp duruyor eksikliğiyle.
Kimi kadınlar güzel adamlar,
Kimi adamlar güzel kadınlar peşinde,
Hiç rastlaşmıyorlar.
Son bulmuyor arayışlar, umutlar.
Beklentiler, gerçekleşmek şöyle dursun,
Çoğalarak takılıyor peşine günden güne insanın.
Kimileri çok konuşuyor,
Kimileri suskun,
Bir kısmı söyleyecek bir şeyleri olmadığı için,
Bir kısmı ifade gücünü taşımadığı için.
Kimilerinin yüzünden eksik olmuyor,
Kimilerinin yüzünü bir kez bile buruşturmuyor bir gülümseme.
Dalgın bakışlarla görmeye çalışırken en uzağı kimileri,
Kimileri burnunun ucundakini göremiyor.
Bazı anları tekrar yaşamak ister insan,
Bazı anıları silmek ister.
Onu sevmek bir yıldıza duyulan sevgi gibi,
Saatlerce baksan da bir kez bile dokunamazsın.
Dünyama çarpıp parçalasa bile kabul dersin,
Bulutsuz bir gecede alenen kayıp gider gözünün önünden.
Öylece bakarsın,
Bir yaş gelir gözünden,
Boğazında bir kördüğüm,
Dur demek istersin,
Sesin çıkmaz,
Sesin çıksa da zaten duyuramazsın,
Boğazında bir kördüğüm,
Gözünde yaş,
İçinde çığlıklar kopar,
Tek bir ses çıkaramazsın.
Bazıları farkında bir şeylerin,
Bazısı kendinden bile bihaber.
Yaşamak yorar, acıtır,
İlaçlar dindirir.
Kimi benliğinin gücüyle başa çıkar,
Kimi ilaçlara teslim eder kendini,
Kimi eller soğuk,
Kimi eller titrek,
Kimi eller kendinden emin,
Kimi eller ceplere sığınır,
Kimi eller boşlukta savrulur.
Bazı tenler soğuk,
Bazılarının bakışı bile sıcak.
Bazı gülüşlerin benzeri yok,
Taklit edilemez bazı yüzler,
Bazı ifadeler maske gibi,
Bazı ifadeler eşsiz.
Bazı günler kaygı dolu,
Bazıları hissiz,
Birçoğu heves kırıcı,
Pek çoğu mutsuz.
Bazı zamanlar istek dolu,
Bazıları beklentilerden uzak,
Bazı masalların sonu var,
Bazıları sonsuz, imkânsız,
Gerçek olmaktan da bitmekten de çok uzak.
Bazı karanlıklara alışır gözler,
Bazılarına alışılmaz.
Kimilerinin aklı bardağın boş tarafında,
Kimileri kırar bardağı.
Kimi sarılmalarda kemikler batar,
Kimi bakışlar bir kucaklama gibi sarar seni.
Bazıları herkesi sever,
Bazıları sevmez kimseyi.
Bazı hayatlar yazılsa roman olur,
Bazısı bir günlük yaprağı kadar değil.
Bazı beklentiler umut dolu,
Bazı beklentiler acı verir.
Bazen söyleyecek çok şeyi olur insanın,
Bazen en yükseldiği yerde kesilir nefesi.
Bazen yarışın ortasında düşer insan,
Bazen kendi çekilir,
İnsan kendi içine döner,
Yarış bitmez,
Arar insan,
Çekilir,
Çekilmez olur bir yerden sonra,
Yine de arar insan,
Kendi içine çekilir,
Arar kendini…
Kimi hayatlar roman,
Kimi öykü,
Bazısı şiir.
Fazlasını atmaya çalışıyorum her şeyin.
Şiir olmak var düşümde.
Herkesin hayatı roman olur,
Benim derdim fazlasını atmak,
Şiiri çıkarmak metnin içinden.
Milyar tane farklı yaşam,
Kimimiz böyle işte,
Kimimiz öyle.
Bu hikâye benim.
Anlamaya çalışıyorum biraz,
Biraz anlatmaya çalışıyorum kendimi.
Daha ne derim bilmiyorum,
Öyle işte…
