Seninle yaşadığım kışı değişmem hiçbir bahara,
Hiçbir ağacın gölgesi saçlarından yüzüme düşen serinliği sağlamaz.
Avuçlarım ısınmaz hiçbir ateşte avuçlarında ısındığı kadar.
Hangi gün batımına baksam, hangi kuşa, çiçeğe, kelebeğe dokunsam, hangi doğa olayının yüzlerce yılda bir gerçekleşmesine naklen şahit olsam aklım seni kaydeder
Çünkü biliyorsun, sen deniz kıyısında otursan manzara seni seyreder.
Adınla özetlerim kendimi, dahil olmadığın hiç bir yaşamsal eylemde yerim olmaz
Merkez üstü olsan bütün depremlerin ben fay hattının üstünde kollarım açık karşılarım gelişini
Öyle şeyler filmlerde olur cümlesini kazırım gerçekliğin göğsüne
Çevşen gibi koynumda kutsallığın ödün vermez
Silinmez izleri gülüşünün gülüşüme denk düşen anları
Ve yine biliyorsun
Gülüşün çocukluğumun cumartesi sabahları.
