Terk edilmenin inanılmazlığı

Var olmanın dayanılmazlığı tüm yaşamımı abluka altına aldı.

Buradayım ve burası öylesine bir yer.

Buradayım ve öylesine.

Dokunduğum hiçbir şey şahit olmuyor oradalığıma.

Görünmez bir toz bulutundan farksız,

Parça parça havaya karışıyorum

Sesim uğultulu bir gürültü.

Varoluşum öyle hafif ki, öyle ağır geliyor yaşantıma.

Arıyorum. 

Bir şey bulmak için.

Ararken daha da kaybediyorum o şeyleri.

Yaşıyorum ve bitmiyor.

Sürekli yeniden terk ediliyorum inandığım saflar tarafından.

Tökezliyorum

Bir ağaca omzunu dayayıp dinleniyor yaşamım bazen.

Öyle tökezlemek.

Hiçbir arayanla kavuşturmuyor yollar bizi.

Darılıyorum yola

Gözlerimi kaçırarak dengeliyorum ilişkimizi.

Beni bir tek yol terk etmedi,

kavuşturmadı da.

Sürekli uzayan bir boşluk olsa da bitmeyecek gibi

Çok uzak kalsa da her yaklaştığımda, 

Yaşlanıyorum.

Bir gün ayrılacağız

Gözlerimizi kaçırarak birbirimizden. 

Bu yüzden ben de hiç terk etmiyorum

Dargın olduğum zamansız akşam gezintilerimi.