Ve öldürürler ruhunu,
Bütün karanlıkları omzuna yükleyip seni fehmeye hapsedip öldürmeleri yetmemiş gibi,
Ölüne dahi işkence ederler kalplerini çöpe atarak.
Her bir kelamlarını saplayıp yüreğine,
Hiçbir şey olmamışcasına keyiflerine bakmaktan öteye gitmez hayatları.
Sonra biri çıkar der ahiret yok!
Tekrar vurulursun göğüs kafesinden,
Daha demin ölen sen değilmişsin gibi, bir de son kalan umudunu perişan etmeye çalışırlar inatla.
Oysa sen Allah'a tutunmuştun, herkes hesap verir diyerek.
Yanlarına kalmaz diyerek.
Konuşanlarda hissetmez acını, göğüs kafesinin kan revan içinde kaldığını bilmez hiçbir ses.
Kendince herkes bildiğini söyler durur, yok bir nefes yok çiçek.
Oysa ben daha yeni öldüm.
Ne olur susturun sesleri, beynim perişan ediyor zihnimi.
~Fehmekar
