Mükemmel oyuncu olmak için sahnedeki kişi olmak gerekir. Onun içinse o kişi olduğumuz ayrı bir dünya yaratmak gerekir. İşin kötüsü ise sahne sahne gidildiği için bunu sürekli yapmak gerekir. Bunu sürekli yapmak içinse delirmek lazım bir nevi. Sadece deliler başka hayatlara ruhunu tamamen koyabilir, kendi gerçekliğini ruhundan atmış bir biçimde. Buna, bulunduğu kabın şeklini tamamen alabilmek de denir aslında. İlim dışında oluşturulmuş idealler, yargılar ve bu yapının şekli çember olmasına rağmen dikilen katlardan dolayı toplumsal yaşamda kişinin kendini bir şekle ve egolara sokma çabası vardır. Kendine ait tek bir tip şekli olduğu için başka kaplara giremez, girse bile o kapta olmanın bilincini kavrayamaz toplumdaki kişi. Başka kapların şeklini sıvı ve gaz alabilir realitede. Hayat da sıvı gibi akışkan, gaz gibi gelip geçicidir zaten bir yerde. Yani deli hayatı yaşar aslında. Deli toplumsal sistemde yoktur zaten, herkesin aynı tip tabakla adım adım sıra beklediği yerde yaşama koşar o.
