Özgürlük çekiyor canım
Rüzgârı görmek istiyorum penceremin dışında bir yerlerde
Öpmek istiyorum polenlerinden yeni açmış çiçekleri kutlayarak
Sokak ortasında serçelerle koşmak istiyorum
Özgürlük çekiyor canım
Yazın güneşinde gözlerim kısılakalsın istiyorum
Yağmurlarda el ele yürümek kendimle
Kirlenmek istiyorum doğanın ellerinden
Yoksa yeterince kirletiyorum kendimi zaten yaşayarak
Mavinin binbir tonunda bin birinciyi bulmak istiyorum
Gökkuşaklarını kana kana içmek
Sağda solda adım çıksın ne var
Benim canım özgürlük çekiyor çok mu
Dans etmek istiyorum en parlak yıldızları kaldırarak Samanyolu
Dağlarda kekik yeni yeni bitiyor haberiniz var mı
Nasıl misler içinde kalmıştır yamaçları
Kokusu geliyor reyhanların da
Özgürlükten sarhoş olmak çekiyor canım
Deli ediyor uçtan uca süslemiş gelin çiçekleri, kır papatyaları, laleler
Güzelliği canımı yakıyor düşündükçe yeniyetme kuzuların
Körpecik ceylanların yaşam mücadelesi
Özgürlük çekiyor yani canım
Durmaksızın koşmaktan bitap yırtık ayaklarım
Ah o bile acımaz böylesine
Sonsuz kere çarpıyorum özgürlüğü kendimle
Milyon özlem çıkıyor sonuç
Çok vahim
Kısacası özgürlük çekiyor benim canım
İrem
2020-04-18T18:50:15+03:00Haklısınız:) Biraz öyle biraz da öncelerinde de asla tamamlanamayan özgürlük hissine diyebilirim.
Alıntılarla Yaşıyorum
2020-04-18T18:42:47+03:00Sanırım virüs süreciyle birlikte evde kalma sürecinin özgürlüksüzlüğünde, kıstırılmışlık psikolojisinde yazılmış bir şiir, yanılıyor muyum? :)