Uzaktan seni göz ucuyla görecek olsam içimde telaşa kapılan o duyguyu özledim, el ele tutuşacak olsak kalbimin yerinden çıkacak gibi atmasını, göz göze gelince kaybolup gitmekten korkup yüzümü öteki yana derin bir utangaçlıkla çevirmeyi, ufacık bir serzeniş edecek olsan dünyalar başıma yıkılmış gibi üzülebilmeyi, seni deli gibi önemsemeyi, her dakika çılgınlar gibi özlemeyi, her gece hayalinle yatıp, hiç durmadan mesajlaştığımız geceleri, sevdiklerime sadece senden bahsederken mutlu olduğumu fark etmeyi, güzel bir sözünle dünyalara sahip olmuş gibi sevinmeyi... sana karşı olan o masumluğumu, sen olmasan dünyanın sanki hiç bir anlamının olmayacağını düşünmeyi. Sen olduğunda diğer herkesin yitmesini, aşkı özledim. Aşkı mı özledim, seni mi bilmiyorum doğrusu. Ama o en cahilce ve masum olduğum zamanlardaki hissettiğim duyguları özledim...
