Tuttuğum kelimelerim
Yuttuğum hıçkırıklarım
Sebepsiz bilirdim ben sizi
Oysaki kandırmışım kendimi
Bana söylenenleri dinlerken
Girerdim özenle biçilmiş rolüme
En azından denerdim elimden geldiğince
Güçlü yıkılmaz hep en iyi...
Açmadım da kimseye yaralarımı
Sakladım olabildiğince
Geçer sandım geçer dedim
Bana öyle öğretildi
Ağlamaya gerek yok
Üzülmeye hakkın yok dendi
Yanılmış olamazlar dimi
Yanılacak insan değildi onlar
Hep en doğrusuydular
Doğruları kadar yaşadım
Yanlışlarından hep en uzaktaydım
Dediklerini yaptım inandım
Ama sanırım ben yanıldım
Bunca zaman kendimden kaçmışım
Özür diledim kimlerden
Ve hiç gereği yokken
Bana öyle denildi yaptım
Boş yere değildi ki
Doğrusu budur dediler inandım
İyi insan böyle olur dediler inandım
Dedikleri bütün savaşları kazandım
Geriye bakınca anladım
Bana kalan yalanlardan ibaret doğrularını
Kendimi nasıl öldürdüğüme inanamadım
Özür dilerim ilk defa kendimden
Her bir zerremden
Uğruna savaş veremediğim keşkelerimden
Geri döndüremeyeceğim hislerimden
Sevgimden, nefretimden, üzüntümden
Kağıda dökemediğim sözlerimden
İçime hapsolan düşüncelerimden
Baştan ayağa kendimden özür dilerim
