.

Bir yaprak düştü usulca

Toprağa karıştı ses etmeden

Gökyüzü gri, rüzgâr yorgun

Anılar soğur geceden

Sonsuz bir sessizlik sardı etrafı

Sözler yitik, duygular suskun

Zamanın izleri solmuş yüzlerde

Her nefes yarım, her adım buruk

Bir çığlık saklı rüzgârın teninde

Kim duyar, kim anlar bu hüznü

Yollar biter, adımlar yorulur

Ve geriye yalnız bir iz kalır

Bir yaprak daha düştü ansızın

Düşler gibi, kaybolur bilinmezde

Belki bir gün, belki de asla

Hiçbir şey dönmez eski yerine...