.

Dostoyevskynin Öteki adlı romanını okumuştum. Beni çok yormustu. Annemde bana bir keresinde 'sen nasıl olurda hala Suç ve Ceza'yı okumamış olursun' diye bana çıkışmıştı. Bir gün okurum herhalde onu ama önce Dostoya da hayran olan Oğuz Atay'ın (O da rahmetli olunca anlaşıldı ya Van Gogh gibi) şu Tutunamayanları bi okuyayım ben bari. Bireyci olsunlar ya, topluma kalsın ne alacağı, alabileceği!

Kişinin kendisini, kendini bildiği gibi ifade etmesi gerekiyor. Başkasının yerine kendini koyarak ona kendini izah etmesi, sanırım boşa bir gayret, daha doğrusu yanlış bir yöntem. Biz hep böyle yapıyoruz. Ben nispeten daha az yaptığımı düşünsem de galiba kendimizi başkasına, onun kabında sunuyoruz. Oysa bizim daramız da para ediyor. Ya da başka bir açıdan bakarsak, bizim içimizin aldığını, belki başkasınınki almayacak ya da tam tersi. Bu, kimseyi sallamamak değil; tam aksine kendini sallamak ve böylece her kıvrımını, her dansını ona sunmaktır. Onda bir karşılık buluuuur, bulmaz. Orası bizim sınırlarımız dışındadır. Van Gogh eğer ille anlaşılmak isteseydi, en azından kümesin kapağına değil de başka bir yere resmini çizerdi :) Ama yıllaaar sonra anlaşılacağından da bihaberdi. Neyse :) anlaşılmıştır herhalde söylemek istediğim, çok da uzatmayayım.

Varoluşçu yanı ağır basıyor. Üreyerek değil, akılların tavanına sinmek için; belki de tam olarak bir cümlenin bile tekrar dile getirilmeyecek olması gerçeğine inat. Teşekkürler.