raylarımız solucan deliklerinden geçer
uğultusu işitilir her kulakta
ama herkes anlayamaz bunu
onlar sadece duraklarda görür
duraklarda duyarlar
duraklarda hayat var sanırlar
bol bol dakikaları sayarlar
tıpkı benim gibi.
yollarımız kesişir Kızılay'da
kalabalık azalır ve artar sonra
kapılar kapandığı anda
köşede beklerim zamanı
anlarım ki ruhum hâlâ ve hâlâ
uzay-zaman eğrisine takılmakta.
