Sesimin tonunu emenat ettim bu gece
Bir söz gibi yalnızım şimdi
Bir ağaç gibi yolunmuş yapraklarım
Emanet edilecek ne varsa yüreğimde
Bavuluma koydum
Bu gece
İnsanın lisanını çevirecektim
Yok oluş ahını
Doğumun kutlu acısını
Binlerce ah birikti bavulumda
Helallik alınması gereken binlerce gözyaşı
Toprağın altına gömülmüş onca eldeva sözcüğü
El sallıyordu bir peygamber
Sevgi sözcüğünün kırık kalbine
Kapanmak istiyordu gök kubbe
Lisanında küfrü seven toplumun üzerine
İki çiçek atılmazdı bin aha
İki gözyaşı ile dirilmezdi yitiklik
Yitim
Seslerin yitimi
Ahın hiç bitmeyişi
Kilometrelerce uzağa atılmış bir ceset
Severdi seni de
Onu da Tanrı severdi
Bavulumu topladım
Emanetimi toprağa bıraktım bu gece
Sesimin tonunu kaybettim böylece
