Soğuk bir akşamın ardından tenime dokundu,
Sessiz bir fısıltı gibi içeride yankılandı.
Ellerin, gölgeler gibi uzak şimdi,
Kalbimde bir iz, hüzünle yanan bir mühür gibi.
Sen gittin, renkler kayboldu dünyadan,
Mor bile soldu, griye döndü.
Ama aşk bu, gitse de izi kalıyor,
Hüzünle yoğrulan bir tutku, asla kaybolmuyor.
Bir gün olur da geri dönersen,
Morun tonlarında beni yeniden bulursun.
Sevgimiz hüzünden filizlenir belki,
Ama bu kez, sonsuz bir bahar gibi.