...

Unutmak gerçekten var mı?

Varsa neden yıllara meydan okuyor senin varlığın?

Hissedilen her duygu anlatılmıyor,

Ben ki duyguların esiriyim.

Sürüp giden bu esirlikte zaman kendini tekrarlıyor,

Geceler seni fısıldıyor.

Seni görüyorum koştuğum her yerde,

Anlamsız bir koşuşturma rehin alıyor ruhumu.

Varlığımı unutturan müziklere, dalga seslerine ihtiyaç duyuyorum.

Umutlarım, çabalarım hep duvarlara çarpıyor,

Seni özlüyorum...

Özlemek de bir yanılgı değil midir aslında?

Ben zaten yanılgılardan ibaretim,

Cevapsız bırakılan mektupların,

Sulanmayı bekleyen çiçeklerin unutuluşunun acısını yaşıyorum.

Acıyı ellerimle çekiyorum kendime.

Artıyor içimdeki huzursuzluk,

Kendimle olan savaşı kaybediyorum.