Zedeleniş. Hangi duygunun yüksek sıcaklıkta yanmasıyla oluştu? Gurur mu, kibir mi? Yapılan haksızlıkların üzerini betonla kaplayış mı? Ah insanlar, hep kendinden yana olan, ağlayana emcek uzatan, dik duranı yıkılmamış ve haksız sayan insan. Ne çabuk unutulurmuş yanlışlıklar. Ne kolay üstü kapanırmış günahların. Bir sabah gözümü açmışım da herkes farklı bir zamanda bambaşka bir yazgıyla güne uyanmış gibi. Bir benim hafızama kazılmış bir ben acısını yasını tutuyormuşum gibi. Etimle kemiğimle nefret edilir miymiş bir çağdan, bir insandan, bir topluluktan. Onu da yaşıyorum. Avaz avaz bağırmak hayal dünyalarından gerçeklere davet etmek istiyorum. Lakin çoktan günahkar seçilmiş, masumlar listelenmiş, olay unutulup dosya kapatılmış. Peki, neden ben kapatamıyorum? Peki, neden ben hala kırık dolaşıyorum?

Bakıyorum kendime kindar mıyım acaba diyorum. Unutmam mı lazımdı artık diyorum. Normal miydi yapılanlar, olur muydu bu kadarcık, üstü kapatılmalı mı, yeter mi acaba artık diyorum. Neden bir ben atlatamıyorum. Neden hala bir ben savaşıyorum.