Pabuç bıraktı âdâlet, sessizce,
Şu çarpık düzene...
Sığamadı, yakışmadı belki de,
Şu kaypak yeryüzüne.

Oysa ne çok inanmak istedi iyimser yanım,
'Meydan okur hayat,
Pabuç bırakmaz ölüme.'
Diyen canım Sezen'e.

Yazık ki, karanlık gâlip geldi aydınlığa.
Ürkek kalbinden vuruldu güvercin,
Yığıldı öylece, düştü kaldırıma.
İnsanlık onuru delindi, ayak altında.

Bu utanç hepimize yeter be dünya.
Daha fazla vurma günâhkâr sûratımıza.
Daha neler görecek şu fâni gözler,
Yumulacak yine aydınlığa ve hakka?