Kaldırım kenarındaki bir papatyaydım

Köklerimi sökecek güçte rüzgarlara

Bana bereketten çok çamur getiren yağmurlara

Ve beni tozlara bulayan insanlara dayandım


Güneş açtığı günler güzeldim.

Yapraklarım iyice açıldığında,

Bir böcek üzerime tırmandığında

Kendimi iyi hissederdim


Sonun böyle geleceğini bilemezdim.

İki aşığın sevdasında

Küçük bir oyun olduğumda

Harabeye dönmüş, kaybedendim.