Tutmuyor eli, o zehri yutmuyor artık. Hafiflemiyor bu sancı. Kırdı zulüm adaletin kalemini. Almış arkasına zalimi, nutuk atıyor âlim. Bak şu mahkum hakime; cesareti prangalı. Ey kul, kıyam yasak sana toprak öpsün alnını!
Duymuyor, o masal dinlemiyor artık. Övgüler dizmiş tarih, namert hayatlara. Kesmiş doğrunun yollarını hayâsız kalemler. Tekerrür ediyor diz çöktüren bu hastalık, yalan bulaşmış dürüstlüğün perçemine. Ey hatip, rükû da konuş dik duranlar aldanmıyor artık! Susmuyor o, baş kaldırdı ahraz ruhlara. Sessizliğe armağanı olsun bu gürültülü yok oluş.
