Uzun, kısa sokaklar var.
Taştan varlıklar gibi önümüze aniden çıkan evler.
Küçüğüz o zamanlar.
Her şey dünya kadar büyük, hayallerimize sığacak kadar ufacık.
Biz varız işte, besbelli.
Cümlelerim hâlâ okunamayacak kadar devrik ve anarşist.
O zamanlar sıradanlığa ve tekdüzeliğe kaptırmamışım kendimi.
Varsın çünkü; rahat, sıcak, güvenilir.
Anlat, desen; anlatıvereceğim en çok neden korktuğumu.
Sokul desen, kafam kucağında.
Okşa saçlarımı, çünkü sevilmek yeri dolduramayan bir gerçek.
Evlerin avlularında sakladığımız birkaç sigaramız var, taşların altında...
Sokaklarda gizlenilecek kuytuluklar.
O zamanlar ne çok kuytu vardı.
Şimdi insan içinde bile yalnız kalamıyor.
Sana varamıyorum ya.
Bu yüzden ikimize bir çocukluk anısı yazdım.
Sana varamayacağım ya.
Anılar biriktiyorum yalanlarımla.
