Hayatın bana sunduğu özgür olamama mecburiyetinden nefret ediyorum. Ve bana sunduğu tek seçeneğin bu olması, kanatlarımı dilediğim kadar açamama saçmalığının beni her defasında farklı kumsala sürüklemesi nefes almama engel oluyor. Neyim ben? Kimim ben? Kendini keşfetmekten bile aciz bir kadın mı? Baskı sonucu sürekli yeni bir korkuya gebe kalmış bir çocuk mu? İçinde uçsuz bucaksız okyanuslara yelken açan, her gün yeni bir renk güneşe uyanan, fani hayatında tadamayacağı duyguları her gün ama her gün içinde yaşayan bir kadınken nedir beni buraya hapseden parmaklık? Korkuyla dövülmüş demirler neden etrafımda?
