Hayat çiçekli yollar bahşetmez bizlere. Çünkü olandan çok daha fazlasını yaşıyoruz.Zamanın bizi öğüttüğü anlarda bizim yeniden başlamaya gücümüz yetmez. Bizi kabuğumuzu kırıp dışarı çıkaracak bazı insanlara ihtiyaç duyarız. Ve o insanlar bizi yarı yolda bırakmakla meşhurdur. Yapacak daha iyi bir şey yok. beklemek ve bu bekleyişin sseni tüketmesindense bir kelebeğe dönüşmeyi beklemek. Yazmak bazen şifa olsa da çoğu zaman insanı dertleniren yegane şey yazmak ama benim ' kötülükler imparatorluğunda ' yazmaktan başka hiçbir sermayem yok. İfade edilenden çok daha fazlasını yaşarken yani çoğalırken içimizde zamanın gizemi çoğalırken ve insanların tahakkümüne karşı bir savunma mekanizmamız yokken başka türlü ne yapılabilir ki.

İsterse uçsun turnalar

İsterse gitsin gökyüzü

Biz olduğumuz yerde böylece zamanın bizi tüketmesini değil kelebeğe dönüştürmesini bekleyeceğiz. Her şey bittiği zaman geriye kalan o tek şeyin bizi kurtaracağına inandığımız güzel zamanlar gibi yine tutunduğumuz tek dalı kendimiz belleyecez ve yalnız Allaha güveneceğiz. İnsan insanın derdidir. Dertsiz bırakmasın Allah lakin şimdi insansız kalmışken yalnızlık canımızı acıtırken tek başına çiçek açacak.

Biraz geç kalmış çiçeklenmek için nergis yine de nergis olamaktan ne kaybetmiş ki...