Renksizlik

Tüm dediklerim nefsimedir, adam olup Allah'ı razı ederek bir son istiyorum. Çünkü hiçlik başka hiçlikler doğuracaktır :)

Çok haklısınız.
Bazen düşünüyorum da sanki biraz ermiş bir hal ile,
Acı insanı iki yere götürüyor,
Birincisi varlığa
İkincisi hiç'liğe.
Sanırım ben hiç olmak istiyorum.

Mânâ bulması için, kendine acı kavramı ağır gelmişti bu yüzden öyle geliyorsa, sana ait bir parça değil o zaman diye düşünmüştüm. Melankolinin girdaplarından sıkılmıyor değilim ama idrâk hazzına da onunla gidilebiliyor. Lanetlenmek veya nimetlendirmek arasında gidip geliyorum bazen.

Eskiden çok uzun şiirler yazardım
Duygusal hüzünlü melankolik şiirler
Öyle mektup tadında.
Sonra yazdığım şiirileri okuyunca içimden kendime acıdım.
Böylece daha kötü hisssettim
Merhamet dilencisi gibi y dim sanki.
Sonra bir süre şiirden kendimden uzaklaştım
Yazmadan da edemedim
Yazmak tanrının bir laneti gibi üzerimde kaldı
Bende farklı bir yol denedim
Bu şiirimsi şeyler çıktı ortaya
Şiir bile denmez.

Şiirinizin uzun halini okumaktan memnuniyet duyarım açıkçası çünkü dizeleriniz her biri ayrı ayrı bir şiir başlığı ve bende memnun oldum

İnceliğiniz için teşekkür ederim, duygusallık ile hüzün başka mevkiler yalnız :)
Biz hüznü seviyoruz, kalbi diri tutar merhamet barındırır ama duygusallık adaletsiz merhameti barındırır ve bizi mahveden o dur..

Bütün renkleri ben karıştırdım,
Ondan her şey alaca.
Bir şiirimi hatırlattı dizeleriniz
Her şiiriniz de inanılmaz duygu yoğunluğu var
Okuyucuyu kendine esir alıyor.
Ki ben hiç sevmem duygusal olmayı.
Redd-i hüzündür harflerim.
Çok teşekkür ederim.
Şiir yolculuğunda sizin gibi değerli bir kaleme denk geldiğim için.