Sizi kusuyoruz

Sizi susuyoruz

Yeryüzünün kötü yüzleri!

Bir adamın bir kadının soluğu olduğu günleri istiyoruz geri,

Değil, nefesini kestiği günleri! 

Sarılmamak, öpmemek pandemi bahanesi,

Nerede kaldı özlemenin ruhu okşadığı 

Kadınların yüreğinden sarıldığı, mektuplarını öptüğü adamların silsilesi! 

El ele aile fotoğrafı çizen çocuklar büyümüyor artık buralarda,

Ağlayan kadınlar resmediliyor görsel sanatlarda! 

Dudaklarımızda sallanırken bir adamın elleri,

Bir gün dudaklarımı koparıp gitme riskini

İstemiyoruz düşünmeyi!

Oysa biliyoruz 

Yeryüzünün tüm kötü yüzleri,

Merhametli çocuklarıydı dünün. 

Açın yollarını, kesmeyin önlerini, düşlerini

Merhametli adamlara dönüşsün yeryüzü. 

Şimdi kim varsa yaşlı, genç, çocuk yaşama dair, 

El ele ağlıyoruz. 

Yeryüzüne 

Kalemle direniyoruz.