Karşımda yıkılmaz dağlar var

Heybeti sarmış aklımı

Ben aciz bir insanım.

Koşsam varamam

Yürüsem dermanım kalmaz

Uyusam geçer gibi

Ancak biliyorum o da yalan en nihayetinde

Uyanınca geçen tek şey zaman olacak

Ne sen geleceksin geri ne de çalacak o kapı tekrar

Ne ben kalkabileceğim masadan ne sen döneceksin yanıma

Amansız bir kavga var yarınımda

Serden geçsem bile bitiremem yolu senden yana.

Çok uzak geçmişlerde varlığına haberdar nice nişan var

Ben sandım ki yalnız bana yâr olursun bu dünyada

Yalnız beni seversin, beni bilirsin

Bir gün ayrı yazılsa ismimiz aradaki boşluğa küfredersin

Unutmuşum insan yüreğini

Unutmuşum ancak bir yudumluk cesaretini

Bunca ağaç sarmışken belimi, düşmüşüm bir kuru dal peşinde, ömür yitirmişim.

Hasretinden bir okyanusu tam ettim.