bir kalbin olduğuna inanmak isterdim
tahta merdivenlerin kırık dökük döşemelerine benzeyen kalbimde
emin adımlarla yürümeni
ve bir deniz nasıl boğmuyorsa balıkları
beni bir deniz gibi düşle isterdim
kendini bir balık
düş gözüyle bir şeyler ve yalnızca seni buzlu camların ardında
odamda bir çiçek kurutuyorum neden diye sormuyorsun
neden bir insan kurutur bir çiçeği neden bir çiçek kurur bir insan yüzünden
ve hiçbir güneş soldurmazken yalnızlığın felekten gecesini
neden bir insan unutur neden
neden bir kalanşonun özlemindeyim ben
inandır şimdi beni bir kalbin olduğuna ve bir ruhun
ruh nedir sevgilim içimdeki senin yanında
kimseler duymuyor bir çığlık kopuyor
hiç umurunda değil güruhun
bir yerlerde bir duygunun beyin ölümü gerçekleşiyor
