gel bakalım
seninle konuşacaklarım her zaman var
saçların direniyor bir okyanus mavisine
bir gözlük sana bakışımı dalgalandırıyor
gözlerinin parıltısı
yakınlaştırıyor bana
sana söylediklerime
sürekli konuşuyoruz
durmadan
konuşmadan durduğum her saniye
özlüyorum seni diyorsun
oysa eşikte var olan parıltı
seninle var olacakmış
bir yıl geçtikten sonra anlıyorum
farkında olmadığım her şey
dalgalanıyor saçlarında
duruyorum saçlarında
soluklanıyorum
bir ekim akşamında
kızıl gök ağlarken
rüya sandığım her şey
gerçek olduğunu haykırıyor
ruhlar uzaklaşıyor
ruhlar samimiyeti sevmiyor
ruhlar kaçıyorlar
ruhlar bilmiyorlar saklanılanı
ruhlar kaçıyorlar şehrin uğultusuna
sen benimle kalıyorsun
yanımda.
