İçim içime sığmazken,
İçin dışarıya küskünken,
Ben mi sapasağlamım?
Ben bir o kadar yara bere içindeyim.
Gözlerimde bir onun gözlerini aramaktayım.
Siz benim kim olduğumu bilmezken,
Ben bile kendimi tanıyamamışken,
Bu oyunu bozan hep ben miyim?
Abarttım haklısınız yine hallerimdeyim.
Hayat şarap kırmızısı yağmurların altındayken,
Damlaları boğazımı yakıp geçmekteyken.
Dilim hep dışarıda.
Ben ki bu kabusların içinde,
yalnızlıklarımlayım.
Rahatladım.
Kendi cesedimi kendi ellerimle tavana astım.
Bu benim ilk özgür intiharım.
Karışmayın elinizi kolunuzu cebinizde saklayın.
Olanlar oldu.
Zaman treni çoktan cehenneme doğru yola koyuldu.
Dönüş biletim avuçlarımda yanıp kavruldu.
Şimdi kulağım sizde.
Küfürlerininizi kulağıma küpe yaptım.
Beynimin çenesi çok açıldı.
Ona çiçek olmasını söyledim.
Sözüm geçmedi vazıfsızın tekiyim.
Ben hiçbir kalıba sığamayan,
Ruhsuz piçin tekiyim.
alperen türkkan
2024-06-18T01:11:35+03:00cenaze çıkışında bekleyen nietzsche, bu işe yarar işte