Ruhum, duygularımın kor ateşinde eriyip labirent şeklindeki zindanım olan zihnime aktı. Bu zindanın katı duvarlarına çaparak soğudu ve şekillendi. Ne yazık ki kendimde, dışarıya karşı koruyamadığım ruhum, başkalarının beni gördüğü veya görmek istediği yanılsamlardan geçip tekrar bana ulaştı ancak bana tekrar gelene kadar o kadar çok kırılmıştı ki, bana ulaşan şey ve ben, birlikte, bir çatlak olduk. Ben ve ruhum, dönüştüğümüz çatlak, farklılıklaraın gerçekliğinin toplumda oluşturduğu çatlakların bir "benlik" boyutundaki görünümü aslında.