Kargalar korkmuyor artık yamalı ruhumdan

Varlığımın zaruretini

Böylelikle yitirdim

Yalnızlığın ten temaları

parlement gri ve birikinti

Rehberimde nice karga 

Beynimde nice kara delik birikti 

Boşluklara çarpmaktan 

Çıkamıyorum 

Bir tarla başına öylece bırakılsam

Kimseye hiç ulaşamayan bir yakınlığım olsa 

Yolları sevsem 

Irmakların cesareti beni hiç kılsa 

Eşyadan da yılsam

Çünkü Tanrı sıkılmışçasına

İşe yaramaz parçaları

Parça parça atıp yeryüzüne 

İnsanı yaratmış da

Sanki o atık benim! 

Tarlada Frankenstein 

Cennette korkuluk 

Dünyada adem gibiyim