en güzel rüya, en acı hatıralar askısında yerini aldı dün gece.

uyanmaktan tiksinmedim bu kadar.

Niçin mavi patiskalara bürünür bir hayal

paletimi bir kurşunla parçalamak ister gibi.


giymek istiyorum üstüme mavi olan ne varsa

ne kadar ayna varsa karşısında durmak istiyorum

maviye çalan bir ölü olarak.


Ey rengini kaybetmiş maziden

sızarak,

sızlatarak,

batarak,

bir Adrian şarkısında ağlatarak

yüzüme yakın kapıları yüzüme çarparak,

dümdüz ederek çıkıntılarımı

tek sıraya dizip notaları

ezgime bıçak gibi saplanarak

kirpiklerime yapışan rüya!


Bil ki teslim olamayacak kadar ölüyüm şimdi.