Kimse kendini sevmez. Aslında yabancıların gelip sevmesini de bekleyemeyiz.
Şüphe, soru işaretleri, belirsizlik aynı çağrışım içerisinde ama ayrı konular. Kafan hep bozuktur çünkü tamamlanmayan şeyler vardır. Otorite hiç senin yerinde olmamıştır, ne sen onun penceresinden bakabilirsin ne o senin pencerenden bakabilir. Herkes olması gerektiği gibi bakar çünkü olması gereken odur, sen çok farklı bir şey istersin, çok farklı bir şeyle karşılaşırsın çünkü yine olması gereken o olur. Biz de bununla mücadele ederiz.
Doğru olan ne ya da nerede hata yapar insan?
Eve koştura koştura gelirsin ama evde seni umursayan kimse olmaz, sen buna üzülmezsin, sen değer görmediğin için üzülürsün. Tüm evlilikler bundan biter, arkadaşlıklar da dahil… İçinin gitmek istediğiyle beyninin gitmek istediği ayrı olunca insan bir bocalıyor, mantık ve duygu burada işte. Duyguyu seçersen bedelini ödersin, mantığı seçersen bedel ödetirsin. Mutsuzluğu geçtim de hiç hak etmediğin bedeli ödemek yoruyor insanı…
