Bir sabah olsun ister insan, uyanmak ile son nefesini vermek arasında kalır. Bir de gece olsun ister, kaçmak ve kurtulabilmek adına. Ne sabahtan hayır görür, ne gecenin şerri ile savaşabilir. Dümdüz yaşar işte yarının ona ne getireceğinden bihaber. Alışıyor da bu demek değil ki savaşabiliyor. Yoruldum demek de çare değil ki. Bir bakış okumak vardır, bakabilmek görebilmek değildir. Bir de en önemlisi o suskunluğun altında kalan sessiz çığlığı duyabilmektir. Soruyorum, sen hiç ait hissetmediğin bir yerde yıllarını harcadın mı, kaçamamak pahasına? Kaçmak isterken ayağına zinciri kendin taktın mı hiç, sorgusuz sualsiz? Nefes de batan bir şey. Nefes aldıkça göğsünde bir acı olur, dersin ki bıçak batırıyorlar gibi. Yutkunamaz, yutkunsan düğümlerden inmez aşağı. Pespembe olmasının hayalini kurduğun o hayatın, bir bakarsın kaç yaşına gelmiş hali olursun. Çocukluğunu gömdün mü? Peki çocukluk hayallerini... "Her şey için çok geç" raddesine gelince bir durmak istiyor insan. Olayları algılamak için sadece bir durup düşünmek istiyor. En acısı da anlaşılmamak değil anlatamamaktır. Düşünsene yanında onca insan var, yılların sana getirdiği hatırı sayılır dostun, emeklerin ve çaban, bir ailen... Ama anlatamıyorsun. Biri vardı diyorsun, o beni anlıyordu. Ama artık çok uzakta. Kendisi hayatta, hatta hayatında evet ama bir o kadar da uzakta ruhen. Şimdi bakıyorum da ellerim bomboş ve ben ne için yaşamışım, diyorum. Kendimle baş başayım yine. Her zamankinden daha da yalnızlaşarak bir kara deliğe doğru sürüklenmişim yine. Oysa her düştüğümde rol de olsa kalkmak ve mutluymuşum gibi davranmak üzerine kurdum hayatımı. Yine yıkıldı o hayal sahnem, yerle bir oldu. Ben yine olmuş olan her şeyi gömeceğim, bu gece bir cenaze kalkacak buradan kimsesizler mezarlığına. Kimsenin ruhu duymayacak ve ben yarın yine güleceğim. Her zamankinden daha dik olacak başım ve olduğumdan daha mutlu bir güne uyanacağım. Sen ağlıyorsun diye insanların daha mutlu olduğunu gördükten sonra sen de beklemiyorsun onlardan bir şey.
Velhasılıkelam, anlatmak da zor aslında anlaşılmak da. O yüzden biz en iyisi susalım ve ölümü beklemek yerine bir kere daha şans verelim şu hayata. Bir kez daha tüm gücümle ayağa kalkıyorum. Yine düşeceğimden emin olsam da umudum bitene kadar yaşama bir heveslik inancım var.
