Geçiyor gibi olup

sürekli nükseden,

hafızama örülü

iki ters bi güz panikler.

Tenimde bir yara işler gibisin.

Bir duble dolmayınca kadehime

boş bir şimdinin hiçliğine döküldüm,

koca bir şişe boyu.

Dibe batmış ellerini yosun tutarken

sek gibi kaldık aslında.

Sahi sonra kim içti

bir dikişte bizi?

Zihnimi yumup kaça kadar sayarsam

saklanır yokluğun?

Ya da sahte bir sobeye daha dönerim belki.