Bir sorunun başımdaki seyrinden anlıyorum,

bütün cevapların yetersizliğini 

kaç yıldır nereye gidersem gideyim,

hep asil bir kaybedişe benziyorum  

adımı isyan bilirdim, kabul değil 

çatık kaşlı bir kaç sesim varlığınca,

titreyerek olmazı anlatmaya çalıştı  

ne olduysa sustum, hiçbir fark etmedi 


alçal da gör demişler sanki insana

yoksa niyedir, bu kadar yerle bir olmak

niyet ettim, uykumdan darağaçları geçecek 

ve bilsem bu gök nasıl çıkar artık sabaha 


insan diyorlar ya hani, demesinler 

o meyvesini vermeyecek çiçeği açandır

yani bilinir ne kadar boşuna dallandığı 

o faydasızlık kökünden damıtılmış ceza,

o kir, onun mahzuru kendisiyle başlar 


öğrendim işte, 

bütün adresler 'yazık' demeye çıktı

bütün yollar, fazladan birer eyvah 

tek eksiğim var; beni azalttım

nihayet bu sineye razı ettim aklımı