Ben hiç bu kadar

Yalnız ve sevgisiz kalmadım

Hiç kendimi kendimle

Aynada konuşurken

Yakalamadım

Yerlerde adımı ararken

Ayaklarımın biçimsizliğine

Şaşırmadım


Hiç bu kadar yalnız kalmadım

Bekar muhabbetlerde

Adına lanet okuyup

Sırtımı sıvazlatmadım

Saçlarımı okşatmak için bile

Eğmedim başımı

Özendiğim neyse aldım elime

Çok ağırmış taşıyamadım

Çok sıcakmış

Çok başkasıymış

Ben değilmişim belki de benmişim

Anlayamadım

Anlayamadım


Defterlere yazsam bulurlar ardımdan

Duraklara yazdım korkumdan

Yazdıkça çocuk oluyorum belli

Bulsunlar isteyip

Saklanmamdan


Karşıma alsam dünkü beni

Diyecek bir şeyim yok

Susayım da anlasın diye

Gözlerime bakayım ama

Senin gibi bakamıyorum ki bana


Düşürdüm elimdekini

Sıcaktı ağırdı

Gururum ezdi ayaklarımı

Yürüyemiyorum

Ya da bu gece yine rüyamda uçuyorum

Yakınımdan bile geçmiyor kanatlı halim

Yılmadan kendime inat notlar alıyorum

Çocuklaşıyorum yeniden büyüdükçe

Ya da kalabalık bir istasyonun sesine karışıp

Bulsunlar diye saklanıyorum