saksılarda büyüttüğüm çiçeklere ithaf ettim bu şiirimi,
senin ölü hücrelerinde kendi benliğimi,
buldum ve bulacağım devamı gelen günlerde,
bir ölüm şairi olmak yeterli mi bilmem,
tüm sevgi sözcüklerini dilimden düşürdüm,
sevmediğin günleri kendime yaklaştırdım,
akşamüstlerinde gelen hüzünlü dakikalar,
ve bırakmışken kalbinin kan çanağına,
her uzvunda bulamadım benliğimi,
uzaklaştırdım,
fazlasını kalbime gömdüm,
şık kalpler, şöhretin getirdiği mutluluklar,
beş parasız düşüncelerde boğulmaya mahkum bırakılmış.
bu şiiri kime adadım bilmem,
üstüne kim alındıysa, onundur bu şiir.
