İçe kapanık demişlerdi çocukluğuma,

Çünkü sevmezdim boş konuşmaları.

Kötülükleri sundular kadınlığıma.

Zaten beyaz da sevmezdim,

Pekala mor da giyilebilirdi gereksiz düğün günlerinde.

Panjur olmak zorunda da değildi evlerde.

Ve ben pembe bir canavar hayal ettim,

İntikamımı alıp

Yerden yere vuran üç beş adamı...

Stabil olmayı ben de istedim.

Olmadı.

Kırmızı bir ruj yeterliydi,

Tetiklemeye içimdeki yaramazı.

Ve ben o tetiği çekmeye hep hazırdım.

Şeytan dolduramadı.

Ama şarkılar söyledi,

Ritmine kapıldım,

Alkış tutup anason kokladım

Hayallerime ulu orta sızdım, çıplaktım.

Bazı geceler...

Birçok geceler...

Ne fark eder.

Lütfen şimdi bir yuvam olsun,

Anason koksun,

Al işte sana beyaz!

Yaprak sarma bilmem ama,

Tütün sarar,

Kurarım çilingiri ortaya.

Radyoda 'Müzeyyen Abla',

Sağlığımıza, şerefimize veya hiçbir şeye!

Vur kadehi,

Çakır keyif gülüşlerimi,

Sarıp sarmala.

Duymuyor musun?

Hayır ya lütfen bir babam olsun!

İçimdeki yaramazı sustursun.

Sanki soğudu biraz hava,

Şimdi bir şal lazım bana.

Aman beyaz olmasın.