Hadi beni güldür, ricamdır.
Ağlat istersen, sana bıraktım.
Duygularımı kölen yaptım.
Sana emanetler.
Varolmak ızdıraptır şahsıma.
Sonumu görmeye,
Arkama bakmadan yürümeye cesaretim yoktur.
Ektiğim ruhsuz çiçekleri gömdüğüm saksılar,
Sövüşlerini eksik etmez bana.
Gülümsemek için yanaklarımın mecâli yoktur.
Masam boş, hayaletlerim birer birer ayaklanmış.
Ben sakin kalmanın ustasıyım.
Ben bu devirde, varlıkların yokluğuna hasret çekenlerdenim.
Bilirsin vicdanımı emanet ettim şifasız ruhuma.
Umutsuz vakaların en umutlusuyum bu şehirde.
Hadi kır kapılarımı,
Bas evimi, yık, kır, dök.
Razıyım şiddetine, tez celallerine.
Köklerimden ağaçlar yetiştirdim yatağımda
Onlara dokunma!
Varlığımın tek sebebi onlar benim.
Bir damla gözyaşımla büyüttüm onları.
Beni anlamlandırmaya yemin biçtiler.
Biçtikleri en kuru ağaç oldum ben de.
Hadi sula beni, yeşertene kadar.
Kurut istersen son yaprağımı dökene kadar.
Sana bıraktım.
