"Korkma, gerçekliğini yitirmiş ruhum... Bozuk algıların tezahürü bu ürpertici sanrılar. Bak geceden de geçtik. Güneş artık gri, rüzgar kin ve öfke üfürüyor. Hangi travmanın etkisinde dünya, ne uyuyor ne uyanık. Depresif duygular doğuruyor gökyüzü oysa timsaliydi özgürlüğün. Rüyalardan kovuldu karabasanlar, artık içimizde yaşıyor korkuyu yüreklere basanlar. Gördüklerim gerçek, duyduklarım acı. Ruha bu kancayı takanlar, seni şizofrenik bir vaka sayarlar. El çek ruhum gerçeklerin yakasından, sen gördüğünü sanrı say, hissettiğini karabasan. Hangi günahın intikamıdır bitmek bilmeyen bu ceza? Söyle, hangi kirin lekesidir şu aynalardan yansıyan?"