Bir garip insanoğluyuz.

Varlığımıza inanıyoruz, aslında yokuz.

Yaşıyoruz sanıyoruz, yaşamıyoruz.

Okuyoruz sanıyoruz, okumuyoruz. Düşünüyoruz sanıyoruz, düşünmüyoruz.

Hakikati bulduğumuzu sanıyoruz, aslında kaybediyoruz.

Yokluğumuza inanıyoruz, aslında varız.

Ölüyoruz sanıyoruz, aslında yaşıyoruz.

Okumuyoruz sanıyoruz, aslında okuyoruz.

Düşünmüyoruz sanıyoruz, aslında düşünüyoruz.

Hakikati kaybettik sanıyoruz, aslında hakikat ile birlikteyiz.

Mukayyet bir ömre, ebedi bir şuur bırakabildiğimiz gibi,

Ebedi bir ceza da bırakabiliyoruz.

Bir tür sanrılara kaptırmışız kendimizi,

Her yalanı doğru sanıyoruz.

Doğruyu aramıyoruz.

Her gün daha fazla kayboluyoruz, bu sahte tahayyül dünyasında.

Handiyse uluhiyet atfedeceğiz, yaratılmışlığa muğayir olarak.

Kâmil insan olmak idealinden bigane kötü ruhlu ecinniler oluyoruz.

Benliğin varlığına engelleri ortadan kaldırmıyoruz.