Oturdum bir ağacın altındaki taşın üstüne
Üzerime bulutlar ağlarken.
Cebimde üç beş kuruş
Kalbimde sen,
Çocukluğum geçti gözlerimden.
Bir sarı bisiklet,
Komşunun oğlunun.
Annemin gözyaşı yüzündeki çürükleri ıslatmış,
İçinde kanına dolmaya çalışan zehir.
Kulağımda her gece içimi acıtan o ses.
Kalkıp yürüyorum şimdi
Belki bir yol çağırır beni, oraya sürüklenirim Buradan uzak.
Belki bi ceket bulurum
Beni ısıtacak.
Belki sana rastlarım yağmur henüz durmamışken.
Belki ruhum bu bedeni terk eder.
Belki hayattan dilediğim budur:
Hala o sarı bisiklete sahip olmamışken,
Annemin kanına zehir karışmamışken,
Sen de bırakıp gitmemişken.
