Yalnızlığa karıştığında
Duvarlara bakıp
Hayallerle konuştuğunda
Uykusuzluğunun gölgesinde
Ne geçmişin izi
Ne geleceğin korkusu
Üzemedi
Şarkıların sustuğu kadar.
Sabah ezanında kapanan gözleri
Bir günün daha
Yaşanacağını bilerek
Açıldığında
Tekrar göremeyeceği rüyalarından
Günün ortasında bir zamana.
Yitip giden uğraşların arasında
Bir çift tanıdık göze
Dokunmak istedi bakışlarıyla.
Yabancıların korosunda
Tekrarlanan sözler sürekli
Bir ölümün acısı gibi boş
Bir doğumun sevinci kadar sahte
Konuşurdu saatlerce, günlerce
Yıllarca ve bir ömürce
En kötüsü yaşanırdı tüm anların
Şarkılar susunca.
