Çimenlerin üstünde
Dikenlerin içinde
Güneşin iplerini yakalamaya çalışırken
Yitmiş her rengi teselli eder gibi
Dumanlar kalkıyor çiçeklerin her birinden
Tekrarını yaşarken gördüğüm bir rüyada
Tozdan görünmeyen çerçeveleri temizliyorum
Ayrılmış parçalara düğümler atıyorum
Bir resmin farklı tonlarında geziniyorum
Her bir kör noktada, gizlenmiş korkularda
Henüz keşfedilmemiş renklere isimler veriyorum
Ne geçmiş ne gelecek,
Bu zamanda mevcut yaşamım
Artık zihnime sadece tanık oluyorum
Sanki değişti göz kapaklarım,
Öğrendiklerimden filizlenen güzel hislerle
Şimdi güneş ulaşabiliyor bedenime
Varlığını unuttuğum bir ilaca yeniden kavuşmuş gibi,
İyileşmesini izliyorum yaraların
Bu güvenli boşluk tek gerçeklikse
Ona doğru olan akışa bırakıyorum kendimi
Yakaladığım iplerden beslenen hayatımı,
Bütün karmaşıklığıyla kabul ediyorum
