Ve sordu çocuk ölecek misin diye?
Bilmem, öldürür müydü acaba beni?
Belki de bir bıçak var elinde ve saplayacak kalbime.
Aşk bazen ansızın gelir derlerdi,
gerçi şimdi “DURUldu” kalbim
bundan sonrasını bilemem;
elimden sadece sevmek gelirdi.
Eğer ölürsem bu yüzden bir kez daha,
bir günbatımı bulurum kendime ve gece çöktüğünde sensiz bu şehre, yine de seni düşleyen sarhoş adımlarla çıkarım sabaha.
Dönüp söyledim, - Yaşamak zorundayım çocuk! Ölüm vaktine esirdir diye, kaçınılmazdır belki de / ama son değildir, ben ölsem de; bu aşk ölmez çocuk.
Bu sevda ölmez!
