Büyük bir çirkinlik yazdırabilir bunu.

Kahrolası taze bir mezar yazdırabilir.

Ancak savunmasız kelimelerin abuk birleşimi olur bu şiir.

Dikenli yolların ardında uzanan serin ırmaklar böyle öksüz hissettirir.

Sanki pazısını sıkmış bekliyor bir kahraman uçurumun dibinde.

Bana uzanacak bir el, şimdi tutunacak bir dal lazım gelir.

Sonrası akıl almaz uzun boşluklar ve yılgınlık yastığımın altında.

Pusuda bekliyor savaş.

Bir fotoğraf, diz çöktürebilir.

Altın bileziğini takmış geliyor o son sis bulutu, göz kırpıyor yalnızlığa.

Şair olmak katillikten beter midir?

Duymak gerek kükrediğini yaşamın.

Hayatımız göğe açılan bir balkon değil.