Şehir düştü diye bağırdı siren,

Herkes çaresizdi

Hani yaşam kutsaldı, savaşta dahi?

Karşının askerleri bir bir girdiler evlere.

Ölenler de vardı, ölümü bekleyenler de.

Savunma yoktu, umut yoktu.

Sadece teslimiyet.


Koca şehirde bir doktor

Seni asla bırakmam dedi eşine.

Sığınakta beklediler,şehirdekilerin çığlıklarıyla

Sonunda sustu koca şehir


Üniformalı asker, silahını indirmedi

İşinize yararım, doktorum dedi ben.

Karısını aldı yanına.

Silah altında yürüdüler komutanın çadırına.


İki yaşam bir söze bağlıydı.

Fakat iki yaşam da birbirine bağlı.

Doktor, karısını bırakmadı.

O ölürse ben de yaşayamam diyordu sanki.


Onay çıktı.

İhanet etmişlerdi şehirdekilere.

Yaşamak ihanet miydi, sahi?

Bu savaşın ortasında ölebilmek mi samimiydi?


Annem, babam öldü dedi kadın.

Biliyorum dedi adam.

Ama sen ölmedin, bu önemli olan.


Gözlerinden inciler düştü, özür diledi kocasından.

Elini karnına koydu önce.

Sonra sıraladı kelimeleri ardından.

"Ya çocuğumuz da ölürse"


Ne diyeceğini bilemedi doktor.

Yeni bir hayat, yeni bir kutsal

Hem de onu kutsalı

Fakat savaş?


Korkutmadı eşini

Belli etmedi endişesini.

Yarını yokmuş gibi sarıldı sadece

Yarın yoktu zaten

Yarını unutmuşlardırdı yarınsız yaşıyorlardı.


Ne kadar zaman geçti bilinmeden yaşandı.

Düşmandı sözde ama çoğusundan dost.

Zamansızlık ve belirsizlik içinde doğan "Umut"


Yemek çıkmayan toprak

Yaşanamayan şehir

Büyüyemeyen çocuk

Çürüyen ölüler..


Koca tabur, bir bebek

Düşmanın doktoru ve hizmetçi karısı

Bazen de yemekte bir meyva

Askerlerin kadına tek hediyesi

Bebek için verdikleri çok belli

Ya da sadece vicdan temizliği


İkisine ait harabe oda

Annenin ninni sesi

İlahiyi andıran ninni

Yaşadıklarını hatırlatan ninni

Ölümden uzaklaştıran ninni


Bebek, küçük

Günler duvarda çetele

30 gün 40 gün

Yaşayabilmek mesele


Savaş nasıl peki?

Bitti mi?

Dünyayı ele geçirdiler mi, sadece şehir mi?

Kadın her gece soruyor kocasına.

Bizim için bitti.

Tek bir cümle,tek bir cevap.

Koskoca savaş için yeterli miydi?


Umudun 2.yılında ölüm doğdu.

Şehre dönen eski sahipler altında.

Olmayan siviller kin sebebi

Kimin düşman olduğu değildi belli.


İki senedir misafirler uğurlandı edebiyete

Sessizce, kurşunlar eşliğinde.

En son girilen revirdi

Doktor korumak istedi, yaşamını.

Daha cümle kuramadan yolculadı

Karısını ve oğlunu.

Kendi sonunu bile göremedi

Tek gördüğü vardı;

Bu savaşın boşunalığı...