Şüpheyle yas

Şüpheyle her şey

Unutuluyorum toprak tarafından, çürümüyorum

Unutuluyorum kendim tarafından

Upuzun gergin bir ipte boynumuz, yine de gülüyoruz

Çünkü ağlamak için vakit yok

Aynı çarmıhtayız kaçamazsın, uzaklaşamazsın

Kekeme anılarla saldırıyor zihnim hayatıma

Kabuk tutmayan bir yarasın sen, kanarsın

Oyuldukça oyulur içim baktıkça yüzüne

Bir antsın

Yapılması gereken ne varsa, elimin tersinde

İtilip kakılmış bir geçmişle karşındayım


Ellerin yüzüme hitap ediyor

Ve kancası boynumda yaşamın

Yürünmüş yolları ezberliyorum

Özdemir Asaf okuyorum, sana da okutuyorum.

Güneş batarken,

Sen bana haramsın.


Evin güney cephesisin sen

Sen kıpkırmızı gülsün bahçede

Nadir görülen kuş türüsün

Kaldırım çatlaklarından fışkıran çiçeksin

Özenle hazırladığım akşam yemeğisin

Bayram sabahı zil çalsın diye heyecanla beklediğimsin

Uykuya dalmadan kafamda dönüp duran, ezbere bildiğim o şarkısın

Uzun uzadıya bir anısın zihinde, tekrarlanan.

Ama sen

bana haramsın.