Sen çocuk, bilmezsin hecelerin ritmini
İçinden göğe yükselen kavak ağacını bilmezsin
Duymazsın zamanın zamansızlığını
Dünya kaç dönümmüş bilmezsin
Sanır mısın ki hayat bir kıyıda dolanmak
Birkaç hoş seda işitip biraz sızlamak
Sen hayatı gönül yeşertmekten say
Büyüdükçe yüz ışıtmaktan say
Sanır mısın ki hayat birkaç ufuk çizgisine şahit olmak
Hayat dediğin yığın kelimelerden bir paragraf yazmak
Yan yana hecelerden gün aksatmak
İçindeki kavak ağacını göğe uzatmak
Sen çocuk, büyü ama yüreğini bulutlara as
Büyüdükçe dağılsın gök kubbenin üstüne
Dağılsın ki yokuşlu ömürlere, nice kavak ağaçlarına katılıp dursun
Sen çocuk, hayatı durmamaktan say
