Dara düşünce aklına getirir,
Normal zamanda adını zikretmeye çekinir,
Sorsan bir iki kelam söylemeye erinir,
“Dost” dediğin böyledir “gönlüm”
Sen ne sandın?
Ne zaman bir selam versen döner arkasını,
Eğer bir çıkar güderse açar çakrasını,
Bencillik tek kuraldır uygular en hasını,
“İnsan” dediğin böyledir “saflığım”
Sen ne sandın?
Ne kadar gülersen o kadar çok küçümser,
Karakter sezdiği an oracıkta kötümser,
İşine ne kadar yararsan tam bir müyesser,
“Adam” dediğin böyledir “zihnim”
Sen ne sandın?
Kendi doğrusu için acizliğine sarılır,
Saygıdan bihaber utanmadan saldırır,
Tutturduğu yol uğruna acımadan bağırır,
“Şeref” dediğin böyledir “fikrim”
Sen ne sandın?
Menfaatler uğruna rezillikler diz boyu,
Alışılmış artık arlanmaz huyu suyu,
Kötülükler zifiri siyah, sanki bir dipsiz kuyu,
“Hayat” dediğin böyle hâl aldı “umudum”
Sen ne sandın?
