Bazen saf bir sevgi gerek
kendin olabilmek için,
İçi doldurulamayan, dile gelmemiş duyguları hissettirmek bir savaş kazanmak gibi,
Bitmeyen anlayış ve karşılıksız kucaklama insanın kalbini dolduran,
Ona gidersem iyi hissederim dedirtebilmek
3 günü de anlamlı kılan,
Herkes böyle tamamlanamaz kendisiyle iç içe
Tamamlayamaz ötekinin bir saniye önceki cümlesini ustalıkla,
Kalbi aynı anda aynı şekilde atamaz gönül cidden bir olmadıkça,
o kalp önce kendi canında atmadıkça
Büyüklük ister bu hal tavır herkes taşıyamaz gülen bir çehrenin ardında ki onca hayal kırıklığını,
Saramaz sıkıca hiç gitmeyecekmiş gibi kendi bedeninden olanı
Sen yaptın gurur duy ve yaşat bunca nefsin ulaşamadığını
Yaşasın adının geçtiği her an o gonca güllere bakan bir çift umut dolu gözlerin gibi
Dünya nefret nehirleri akıtırken dört bir yana,
Senin sesinde ki bıkmışlığa karşı bir nefer gibi dik duran kahkahaların güldürsün bir orduyu ve sonrakini ve sonrakini…
